Tsutomu Yamaguchi (ေသရြာက ႏွစ္ခါျပန္ခဲ႔သူ)

ဇႏၷဝါရီ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ မွာ ကြယ္လြန္ သြားရွာၿပီျဖစ္တဲ႔ Tsutomu Yamaguchi ရဲ႕အေၾကာင္း ကို ဘာသာျပန္ထားတာ ပါ။ အားလံုးတင္ၿပီးရင္ မူရင္း Link တင္ေပးပါမယ္ခင္ဗ်ား။


ၫူးကလီးယားဗုန္းဒဏ္ ႏွစ္ခုလံုး မွ လြတ္ေျမာက္လာခဲ႔သူ အသက္ ၉၃ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္ေသာ ဆူတိုမူရာမဂူခ်ီ ဇႏၷဝါရီ ၄ ရက္၊ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ၌ကြယ္လြန္။

ဝမ္းနည္းစြာ ငိုေႂကြးအၿပီးမွာ Tsutomu Yamaguchi က ဘာေၾကာင္႔ သူ႔ရဲ႔ ကဗ်ာစာအုပ္ကို “လူေဖာင္ႀကီး”(The Human Raft) လို႔ အမည္ေပးခဲ႔သလဲဆိုတာ ေျပာျပပါလိမ္႔မယ္။ ေန႔တစ္ေန႔မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ႔တာနဲ႔ ပတ္သက္ေန ခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က အလုပ္ကို သူ႔နာမည္ကဒ္ျပား ယူခဲ႔ဖို႔ေမ႔ခဲ႔တယ္၊ ဆင္းေနက် ကားမွတ္တိုင္ မွာ ဆင္းရမယ္။ အဲဒီမနက္မွာ သူ႔အတြက္ လုပ္စရာေတြက အစီအရီ။ Mitsubishi သေဘၤာက်င္းမွာ အင္ဂ်င္နီယာ အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမယ္႔ တာဝန္ခ်ိန္သုံးလျပည္႕လို႔ Hiroshima ကေနေျပာင္းရေတာ႔မယ္။ အဲဒီအတြက္ အထုပ္အပိုးေတြ ျပင္ရမယ္၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ မိတ္ေဆြေတြကို ႏုတ္ဆက္ရမယ္။ ၿပီးရင္ေတာ႔ ခ်စ္ဇနီး Hisako နဲ႔ သားေလး Katsutoshi ရွိရာ မိိုင္ႏွစ္ရာေက်ာ္ေဝးတဲ႔ Nagasaki ကို မီးရထား နဲ႔ခရီးဆက္ရဦးမယ္။ သူဆင္းရမယ္႔ မွတ္တိုင္္ေရာက္ေတာ႔ အနည္းငယ္ စိတ္လႈပ္ရွား ေနတယ္။ အလုပ္ကိုေရာက္ဖို႔ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ အာလူးစိုက္ခင္းကို ျဖတ္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရဦးမယ္။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔ဟာ ၾသဂုတ္လရဲ႕ သာယာလွပတဲ႔ ေန႔တစ္ေန႔ျဖစ္ၿပီး ေကာင္းကင္ဟာၾကည္လင္ေနသလို သူ႔ရဲ႕စိတ္ဟာ လန္းဆန္းတက္ႂကြေနတယ္။ ေရွ႕ဆက္ျဖစ္မယ္႔ အေၾကာင္းဟာ စာဖတ္သူေတြအတြက္ေတာ႔ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ အျဖစ္အပ်က္ ျဖစ္လိမ္႔မယ္လို႔ ခံစားသိ သိေပမယ္႔ သူကေတာ႔အဲဒီလို သိမေနခဲ႔ဘူး။ သူသတိထားမိတာက ေလယာဥ္တစ္စီးဟာ ဝဲလွည္႕ပ်ံသန္းေနတယ္၊ ၿပီးေတာ႔ ေလထီးႏွစ္စင္း ေအာက္ကိုက်ဆင္းေနတာ ျမင္ရတယ္။

အဲဒီေနာက္ သူသိလိုက္တာက အျဖဴလိုလို ေငြေရာင္လိုလို မီးတန္းႀကီး၊ ၿပီးေတာ႔ ဧရာမ မီးေတာက္ မီးလွ်ံႀကီး။ မီေတာက္ႀကီး က ႀကီးလြန္းေတာ႔ မီးအလံုးႀကီး လို႔ ထင္ရပါတယ္တဲ႔။ အဲလို သိလိုက္တဲ႔ အခ်ိန္မွာဘဲ သူဟာ ေျမျပင္ေပၚကို ျပားျပားဝပ္ ေမွာက္ခ်လိုက္တယ္။ မီးလံုးႀကီး က မီးေတာက္ မီးလွ်ံေတြဟာ အရွိန္တညီးညီး နဲ႔ ေတာက္ေလာင္ေနၿပီး ပူလိုက္တာဟာ လည္းအလြန္႔အလြန္ဘဲ။ အဲဒီ အပူရွိန္ နဲ႔ ေပါက္ကြဲတဲ႔ အလ်င္ ေႀကာင္႔ ပထမေတာ႔ သူ႔ကို ဆြဲလိုက္သလို ခံစားရၿပီး၊ ေနာက္ သူ႔ကို တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။ ဘာမွလည္း မျမင္ရဘူး။ သူဟာ အာလူးစိုက္ခင္းထဲက ရႊံ႕ေတာထဲမွာ ေမွာက္လ်က္ ရွိေနတုန္း။ သူဝပ္ေနတဲ႔ ေနရာဟာ ဧရာမ ေပါက္ကြဲမူႀကီး ျဖစ္တဲ႔ေနရာ နဲ႔ ႏွစ္မိုင္ေလာက္ ေဝးပါတယ္။ အဲဒီေနရာ ထိေအာင္ကို အဝတ္ေတြ၊ စကၠဴစာရြက္ေတြ၊ မီးေလာင္ေနတဲ႔ အပိုင္းအစေတြ က်ေနတာဟာ မိုးရြာခ်သလိုပဲ။ သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ အေပၚပိုင္း နဲ႔ မ်က္ႏွာတခ်မ္း လံုး ဆိုးဆိုးရြားရြား မီးေလာင္ခံရတယ္။ ဆံပင္ ေတြလည္း မရွိေတာ႔ဘူး။ နားစည္ လည္းကြဲသြားတယ္။ အဲသလို ျဖစ္ေနတာေတာင္ အဲဒီေန႔မွာ သူလုပ္ရမယ္လို႔ ရည္မွန္းထားတဲ႔ ခရီးသြားဖို႔ အတြက္ မီးရထား ရဖို႔ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္ေနတဲ႔ ဘူတာရုံ ရွိရာ ၿမိဳ႕ထဲကို သြားဖို႔ ခရီးကို ေနာက္ျပန္လွည္႕ခဲ႔တယ္။ ျမစ္ကိုျဖတ္ကူးရမယ္႔ တံတား ေတြမရွိေတာ႔ဘူး က်ိဳးက်ေနၿပီ။ ျမစ္ျပင္ တစ္ခုလံုး အျပည္႕နီးပါး ေပါေလာေပၚ ေမ်ာပါေနေတြက မိန္းမ၊ ေယာကၤ်ား၊ ကေလး၊ လူႀကီး ေတြရဲ႕ မီးေသြးခဲ လိုျဖစ္ေနတဲ႔ ခႏၶာကိုယ္ေတြ။ ေမွာက္လ်က္ အေနအထား ေတြနဲ႔ ေမ်ာပါေနေတာ႔ သစ္သားျပင္ႀကီး လိုပဲတဲ႔။ အဲဒီ မီးေသြးတံုး အေလာင္းေတြေပၚကေန တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ျဖတ္ေလွ်ာက္၊ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေလွလိုလုပ္ေလွာ္ ၿပီး တဖက္ကမ္း ကိုေရာက္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီ မီးေသြးတံုး အေလာင္းေကာင္ ေတြဟာ သူ႔ရဲ႕ လူေဖာင္ႀကီးပါပဲ။

(ဆက္ရန္)